محرم گونه‌ای دیگر بیا

#محرم
 به نام خدا دلم بهشت می‌خواهد؛ محرّم را. دلم می‌خواهد قلب زلال محرّم، امسال، بوی اسفند و رد خون قربانی را کنار بزند و به گونه‌ای دیگر به دیدار من بیاید. دلم می‌خواهد امسال، آمدنش را ببینم. سال‌هاست که دیگر حواس‌پرت شده‌ام و تا وقت آمدنش می‌شود، یادم می‌رود یک سال، منتظرش بودم.

من حسینی

خود را مال معشوق کن، نه معشوق را مال خود. اگر معشوق، مال تو باشد، تو همان‌گونه که دوست داری، او را می‌بینی. اما، وقتی تو مال معشوق هستی، آن‌گونه می‌شوی که او دوست دارد. پس، حسین(ع) را مال خود نکن. بلکه، تو مال حسین(ع) شو.

خودکشی یا شهادت

کسی که می‌خواد روضه‌ی امام حسین(ع) رو بفهمه، باید سر سوزن، اون روضه رو زندگی کرده باشه. شهدا، از ناامیدی و افسردگی به سمت شهادت نرفته‌اند. اون‌ها، شهادت رو زندگی کرده‌اند. آن‌ها بهتر از هر کس دیگری، قوانین زندگی در این دنیا رو آموخته‌اند. اما، عشق به دیدار خدا، باعث می‌شه زیباترین زیبایی‌ها رو، پشت سر بگذارند. اصلا اون‌ها انگار نعمت‌های خدا رو بهتر می‌فهمن. اما، همه‌ی اون‌ها رو برای رسیدن به هدفی والاتر کنار می‌گذارن. پس، باید شهادت، سال‌ها زودتر از زمان شهادت در تو شکل گرفته باشه و خودکشی و راهی برای گریز از مشکلات این دنیا نیست.

هادی زمان می‌آید

پیکر مطهر «هادی» زمان ما را دارند می‌آورند.
 💛 مردم تهران چه خوشبخت‌ هستند که مهمانی چون تو را دارند. آن‌ها، در روز عرفه این مزد را از خدا گرفتند که زیر تابوت تو، به عشق زینب(س) بر سینه و سر بزنند. آن‌ها، می‌آیند پای درس عاشقی، پای درس گمنامی. آن‌ها از غم فراق تو نیست که هروله می‌کنند‍؛ بلکه آن‌ها به شوق بوی حسین(ع) به جانب تو می‌آیند.
 💛 «ابراهیم»! بیا ببین، دارند همان کسی را می‌آورند که در خدمت به خلق، پا جای پای تو گذاشته بود. میدان شهدای تهران، خوب تو را به خاطر سپرده؛ وقتی در روز هفدهم شهریور سال پنجاه‌وهفت، آن‌قدر مجروحان را با موتور از میدان به بیمارستان رساندی که سر و روی خودت هم غرق خون شده بود. حالا او نیز می‌خواهد بیاید و تا ابد نامش را در خاطر این میدان جاودانه کند.
 💛 او آمده است تا به رفقای جدیدش دعوت‌نامه‌ی شهادت بدهد.
 💛 برادرم، خوش آمدی! با گریه‌مان، کوچه‌ها را برایت آب زده‌ایم و جارو کرده‌ایم! با اشتیاق تمام، زیر تابوت تو جان خواهیم سپرد. تو بوی فاطمه(س) می‌دهی. با بوییدن عطر حضور تو، غسل شهادت خواهیم کرد!

 #تقدیم_به_شهید_ابراهیم_هادی
 #تقدیم_به_شهید_محسن_حججی

آوینی/ آرامش

نام حضرت علی(ع)، همیشه با خودش، آرامش به همراه می‌آورد. به نجف هم که می‌روی، آرامی. شاید چون سید مرتضی هم نامش لقب آن حضرت است، این‌قدر نگاهش و حس بودنش، آرامش‌بخش است. نگاه به چشمانش، در عکس بالای مزارش یا هر عکس دیگرش که می‌کنی، حس می‌کنی دارد به تو می‌گوید: «هنوز خیلی دیر نشده، برگرد!»

دعا در حق دیگران

تا به حال یکی از این پنجره‌های خاموش شهر را، با دعایتان، روشن کرده‌اید؟ یک بار هم که شده برای کس دیگری استغفار بگویید؛ هم او آرام می‌شود، هم خودتان! چه اشکالی دارد چشمتان که از عشق حسین(ع) تر شد، بگید خدا ثوابی هم به فلانی برسه یا اصلا به خاطر او، ثانیه‌ای را عاشق حسین(ع) باشید.
 💛 به نظرم یکی از شیرینی‌های دنیا، اینه که ببینید دعاتان در حق کسی، مستجاب شده!

مناجات

پروردگارا، گناه، ما را سوزاند، پیش از آن‌که آتش جهنم را ببینیم.
 در همین لحظه، به حق آنان که دوستشان داری، خودت فکری به حالمان کن.
 دلم برات یه ذره شده!

تقدیم به شهید آوینی

‌ مدت‌هاست که دیگر به میخک‌های مینیاتوری حسادت نمی‌کنم. همان‌ها که وقتی به زیارت مزارت می‌آمدم، می‌دیدم در تحریر اسم تو، بر بستر سیلاب اشک من، سد ساخته‌اند و جا خوش کرده‌اند بر شیار منحنی نام تو بر سنگ مزارت، سـید! این گل‌های کوچک صورتی، دیگر داغ دل مرا در دیر رسیدن، تازه نمی‌کنند. دیگر به این یقین رسیده‌ام که این تاخیرها بی‌حکمت نیست. عده‌ای، همانند میخک، انگار پاکیزه متولد می‌شوند. در پاکیزگی، زندگی می‌کنند و در پاکیزگی از دنیا می‌روند. عده‌ای هم باید برای آن‌چه می‌خواهند، زحمت بکشند. بابت وقت‌هایی که در ایستگاه نشانه‌ها تلف کرده‌اند، باید مانند گل محمدی، گرم و سرد شوند تا گلاب شوند.
#تقدیم_به_شهید_آوینی

مانندترین به یاس

گل یاس، تلفیقی از اشتیاق و سکوت است و تو ای شهید، چقدر شبیهی به یاس. زندگی‌ات، در اشتیاق به خدا سپری شد و کلامی دم نزدی. شهادتت در سکوت اتفاق افتاد و خدا، عطر نام تو را در تمام عالم پراکند. پس از شهادتت نیز، در سکوت، فرش بهشت زیر پای دوستدارانت پهن می‌کنی و به اشتیاق مهمانشان می‌کنی. ای شهید، تو مانندترین به گل یاسی؛ تلفیقی از سپیدی متانت و ارغوانی دلباختگی.
 #تقدیم_به_شهید_ابراهیم_هادی